1.
Donyaning Selingkuh Ing Jagad
Pakeliran.
(epos carangan
Ramabargawa)
Ing
jagad pakeliran ana lakon pakem lan lakon carangan, kang kalebu lakon pakem yaiku
Mahabarata lan Ramayan,ing lakon carangan kang asli saka jawa kayata Serat Bhomakwya,Gathotkacasraya,Serat
Lokapala lan lakon Ramabargawa.Ing lakon Ramabargawa mujudake Resi kang awatek
satriya.
Crita kawiwitan ing
pertapan Ardisekar kang di panggoni denng Bhagawan Jamdagni lan nduweni garwa
asesilih dewi Renuka kang awujud widadari, peparinge dewa saka suralaya.Nduweni
putra cacah 5 lanang kabeh, dene kang waruju akekesih Raden
Ramabargawa.Dhasaring om noman kang gagah pidegsa simbaring dada, Nduweni pusaka
awujud kapak ksng gedhene ora lumrah lan duwe gandhewa kang uga ora lumrah
gedhene.Ramabargawa sanget anggone tresna marang ibune, nanging ing sawijinng
dina prabu Citrarata kasil nggonjak dewi Renuka lan saben prabu Cutrata
mbebedhag ing alas mesthi kasil nyesep madune kanikmatan saka Dewi
Renuka.Perkara mau konangan dening Begawan Jamadagni, dhasaring pendhita
linuwih kang seneng tarak brata mula ora nggumun yen ngerti kedadean kang wis
gawe gonjang ganjing ing bale wismane.
Ing kahanan kang
kaya mangkono mau sang pendhita nyoba nganggo cara alus supaya sang garwa gelem
blaka suta marang kadadean kang wis di lakokake karo Prabu Ctrarata nanging
Dewi Renuka malah mendel kemawon, dene kegawa kagoling ati sang begawan paring
dhawuh karo putrane supaya mateni ibune wae amarga ora gelem kumecap, nanging
tetelu putrane mung meneng wae, banjur sang resi paring dhawuh marang
Ramaparasu supaya mateni ibune amarga wis wani laku sedeng lan ora gelem
ngakonI.Sang Ramabargawa banjur ngangkat dhuwur dhuwur wadunge, krasa geter
penggalihe sang dewi Renuka amarga dheweke ngerti kaya ngapa watake anake kang
waruju kuwi.Ora nunggu sakedhping mata mustaka lan gembunge dewi Renuka pisah.
Banjur sang begawan
ndhawuhi putrane supaya njaluk
panyuwunan kang bakal di kabulake.
“Dhuh bapa begawan,
sepisan panjuluku uripna ibuku bali kaya wingi uni, sing kapng pindho balikna
sedulurku mau dadi titah kang lumrah(amarga di sotne dadi kewan), kaping telu
ilangno dosaku mrang ibuku, kaping papat aku njaluk supaya bisa di paringi umur
dawa, lan kang pungkasan aku njaluk di wenehi guna kaantikan kng pilih tanding
lan mung titising bethara Wisnu kang bisa ngsorake kasektenku”.
Pnyuwunan saka keng
putra bnjur di turuti kabeh lan ngrajut bal sesomahan kaya wingi uni, nanging
kahanan kang tentrem mau ora suwe amarga prabu Citrarata pengen nduweni
saisining pertapan Ardisekar mau, dene sang begawan methine “sadumuk bathuk
sanyari bumi“ nanging kabeh mau ora kuwawa mrangguli tanndange prajurite prabu
Citrarata marga sang begawan wus kaladuk yuswa, jerite sang ibu kapireng dening
Ramabargawa nalika tapa ing penggiring tlaga.Ngerti keng rama seda banjur raden
Ramabzrgawa gawe sumpah “sok sapa wae sing ngaku aku satria bakal katumpes
tapis tanpa tilas saka madyapada iki”, magkono sumpah saka Rambargawa, sumpah
kuwi kalakonan dening Ramabargawa, nganti kawentar menawa getih saka para
satria kang wus mati dnening wadunge Ramabrgawa nganti dadi tlaga kang abang
lan amba.
Saka
pethilan cerita kasebut isa di andharake menawa faktor saka selingkuh yaiku
amarga nduweni kekuasaan ing sawijining negara, nanging iku ora cukup.Ing jaman
kuna makuna isa di tarik garis lurus menawa ora amung amarga materi nanging uga
isa kapilut saka bagusing warna.Katitik saka prabu Citrararata lan Prabu Arjuna
sasrabahu kaloka lan kawentar minangka raja kang bagus tanpa cacat.Ing lakon
candhake ngandharake menawa Ramabargawa kasil nyedani raja ng nagara Maespati
yaiku prabu Arjuna ssrabahu, sang prabu kawentar uga minangka titising wisnu
kasil kaperjayan dening sang Ramaparasu amarga wus koncatan wisnu, kahanan kaya
ngono mau amarga sang prabu amung nguja ing kadonyan lan seneng cangkrama karo
garwane kang cacahe 802.
Ing Lakon Ramaparasu seda, sang
pangeran pati saka negara Ayodyapala kang kasil nyirnakake sang pandita awewatak
satriya kui mau, amarga sang Ramawijaya minangka titising Wisnu
Tidak ada komentar:
Posting Komentar