Seri kutuk pastu

(Epos Carangan Kutuk knggo Kencaka)

            Lakon iki kawiwitan ing negara Retnakandha, dene kang nglungguhi dhamparing kedhaton yaiku prabu Purusada.Negera kang tuhu gedhe, ber bandha ber bandu, emas picis raja brana.Dene warangka dalaem negara Retnakandha yaiku patih Andhang krudhasi, tuhu raseksa kang pepethingan,ora ana kang bisa nyepelekake mrang kasuibyane patih Andhang Krudhasi.

            Sawijining dina sang raj nduweni pepinginan ngepek bojo wanita saka gunung, anak saka resi Balyatmaja kang asesilih dewi Ambaleka lan Ambika.Wong loro mau tuhu wanita kang luwes ing sakabehing tindak tanduk, mula ora nggumun yen raja raseksa mau menginake putri lelorone mau.

            Nanging sang resi ora gelem nduwe mantu kang awujud raseksa mulane dheweke banjur misungsungake putei loro mau marang raja Astina yaiku prabu Sentanu, dening Prabu Sentanu putri loro mau katrima lan bakal kadhaupake kalawan Citrawirya lan Wicitrawirya.Babagan mau ndadekake sang raja duka yayah sinipi banjur ngepung negara Asttina saka kabeh penjuru angin, Astina kinepung wakul binaya mangap.Nanging sang prabu ora meneng wae, dheweke banjur nyiagakake sakabehing prajurit kanggo ngundurake prajurit saka Retnakandha, prajurit Astina kapimpin priabu Sentanu pribadi kalawan di senopateni dening Citrwirya lan Wicitrawirya.Perang brubuh dumi kanthi kejem, akeh prajurit saka Atina mung dai mangsan saka raseksa Retnakandha, Putrasaka prabu Sentanu angamuk kaya banteng ketaton nanging ora let suwe kekarone mau padha nemahi palastra amarga padha kacokot ening prabu purusadha kang wis kaintip saka dirgantara.

            Prajurit Astina banjur paha mundur, kanthi kahanan kang kaya mangono mau sang Gangga ninggalake ponang jabang bayi marang prabu Sentanu, bayi mau kajenengake raden Dewabrata.Si Dewabrata anggone nagis ora gelelm meneng, kabeh ora isa ngenengake tangise si Dewabrata, sang prabu banjur golek wong kang bisa ngenengake tangise Ganggasuta mau. Ing tengah dalan sang prabu ketemu kalawan resi Palasara lan dewi Ambarwati utawa Durgandhini, ing kono sang dewi nggendhong si Kresndwipayana kang umure luwih enom tinimbang sang Dewabrata, Dewabrata katon pengin melu dewi Ambarwati lan tansaya seru anggone nangis.Sakwis tetepungan, sang prabu banjur ngutrakake kekarepane.

            :Dhimas, kaya sing lagi mbok ngerteni.Anakku si Dewabrata lagi di tinggalake dening ibune, Dewabrata katon luwe, lan sadawane dalan ora ana kang gelem nusoni anakku, lan saiki kirane aku njaluk tulung supaya garwamu gelem nusoni si Dewabrata.”.Mangkono mau panjaluke Sentanu marang Palasara.

            Palasara ing batin nesu, amarga lagi ana wong njaluk tulung supaya gelem nusoni anake, nanging Palasara entuk wangsit supaya masrahake dewi Durganhini, minangka ijole yaiku negara Astina.Sang Sentanu katon bingung marang penjaluke saka Palasara mau, nanging amarga tangise si Dewabrata tansaya banter mula kanthi abot lan ora negakake marang kahanane si anak mau, negara Astina kapasrahake marang Palasra.

            Sineksen langit bumi lan keblat papat, wiwit dina iki negara Astina dak pasrahake marang dhimas Palasra.” Mangkono ucape sang Sentanu.

            Si Dewabrata banjur kasusoni dening Durgandhini, dheweke nusu kanthi rakus.Banjur dewi Durgandhini kagawa sang raja bali menyang negarane, dene Palasar arep nerusake laku menyang Rahtawu dhisik.

            Ing Astina, patih Kurusanti nggawe rakadaya saperlu sang patih kanggo golek jago supaya bisa ngalahake prabu Purusada, yaiku dewi Ambika supaya di gawekake  keraton kang sarwa endhahing alas cedhak kraton Astina, kang njaluk bebana amung dewi Ambika amarga sang dewi kuwi mau kang di kersakake dening prabu Purusada.

            Purusada banjur nyarujuki marang penjaluki dewi Ambika, sakabehehing raseksa kang ana ing Astina katarik bali menyang Retnkandha saperlu kanggo mbukak kraton anar.

            Matun taun anggone sang prabu gawe kraton kang endah, sang Dewbrata uga wis umur 17 tahun, nanging Astina isih ana wewayangane Purusada minangka raja kang pengen ngrabi sang Ambika.

            Si Dewabrata banjur kautus dening ibune, dewi Durgandhini supaya munggah menyang gunung Rahtaw saperlu njaluk pambiyantu marang resi Palasara.Sakwise takan gunung Rahtawu sang Dewabrata banjur walaka marang ramane menawa Atina lagi kejajah dening duratmaka.Palasra banjur dhawuh marang Kresnawipayan supaya bareng Dewabrat menyang Astina,dene Palasara dhewe arep menyang negara Wiratha saperlu nggawa prajurit lan putrane yaiku raden Kencakarupa kang wis dadi pepatih ing Wiratha.

            Sakwise tekan Astina kanthi ora ana alangan, resi Palasra banjur ngrakit gelaring aprang lan mbagi para putran minangka senapati.Dewabrata mimpin prajurit Astina, Kresnadwipayana mandhegani prajurit saka Wiratha, dene sang Kencakarupa supaya ngawasi saka dirgantara, amarga Purusada biasane laku curang saka dirgantara,

            Perang brubuh ora bisa kaselaki, akeh apar wadya raseksa kang mati amarga Dewabrata lan Dwipayana anggone njemparing bebasan nagnti kaya udan.Dene patih Kurucana kang ngganteni ramane katon angamuk kaya garudha, nyamber kono kene.Ngerti tandhange patih Astina kang nggegirisi sang Purusada banjur arep nglimpe lan nyakot pati Kurucana mau, nanging odheeke or mudeng yen wis di awat atwati dening Kencakarupa.Purusada kang lena banjur kacekel sirahe dening Kencakarupa lan kapuntir nganti tugel gulune.nalika kuwi banjur ana swara ing antarika.

            “Heh, Kencakarupa.Poma poma aja lali, nalika ana manungsa kang aran Jagal Abilawa, ya ing kono kuwi piwalesku marang kowe.

            Sakwise perang mau, pungksae negra Astina di pasrahake menyang Palasra sak anak turune.

            Dene sot mau, pancen ing tembe mburi ing lakon Wiratha parwa sang patih Wiratha mau nemahi palastra jalaran di pateni dening Jagal abilawa kang ora liya raden Bratasena.